TWEE WAARHEDEN - Kronieken van een binnnenscheepvaartfamilie-Achtergronden - Inhoud

Achtergronden - Inhoud

Rijnscheepvaart voor WWII

In die tijd hadden de aken meestal nog geen eigen motor. Er werden stoom- en dieselsleepboten gebruikt. Stroomopwaarts werden de aken getrokken. Elke aak werd verbonden aan de sleper door middel van een zogenaamde strang. Het was van groot belang dat de strang niet op de bodem sleepte. Grote stuurmanskunst en zweet waren hiervoor nodig. Op de ansichtkaart hieronder is te zien hoe een stoomsleper met radaandrijving tenminste twee aken stroomopwaarts sleept. Op de Rijn tot Koblenz kon zo’n sleep uit wel negen aken bestaan, met een lengte van bijna twee kilometer. Vanaf Koblenz ging dat niet meer en werden de slepen gedeeld.

Stroomafwaarts werden de aken twee aan twee aan elkaar gekoppeld en met een korte strang gesleept.

Terug naar Inhoud

Erie Canal and NY-State Barge Canal

Het Erie kanaal is gebouwd in het begin van de 19^de eeuw en verbond het Eriemeer bij de stad Buffalo met de Hudsonrivier bij Albany, ten noorden van de stad New York. De bouw begon rond 1817 en het kanaal werd in oktober 1825 in gebruik genomen. Naar Europees voorbeeld was het een eenvoudige trekvaart met een breedte van 12 meter en een diepgang van 120 cm. Het originele kanaal had een lengte van 363 mijlen (584 km). Het hoogteverschil van 566 voet (173 m) werd verwerkt door middel van 84 sluizen. De eerste trekschuiten waren 75 ton, houten ‘Durham boats’ met een lengte van bijna 19 m, een breedte van 250 cm en een diepgang van 75 cm. De sluizen waren net breed genoeg om twee schepen naast elkaar te kunnen schutten. Het kanaal had direct een enorm effect op de economische ontwikkeling van zowel New York City als het achterland. De transportkosten van producten en mensen daalde met een factor 10 ten opzichte van het oude systeem met paard en wagens. De capaciteit van het originele Erie kanaal bleek al snel niet genoeg. Tussen 1836 en 1862 werd het kanaal opeenvolgend verbreed en verdiept. Eind 1862 had het kanaal nog 72 sluizen en was verbreed naar 17 meter met een diepte van 2m10. Daardoor kon het kanaal schepen van meer dan 200 ton verwerken en was de capaciteit verdrievoudigt. De reis van Buffalo naar New York duurde in die tijd negen dagen.

Hieronder een recente opname van het kanaal in de buurt van het stadje Lockport, NY. Links is duidelijk het trekpad nog te zien. Boven het kanaal bevindt zich een oude spoorbrug.

Juist door de snelle groei van het treinverkeer kreeg het kanaal aan het begin van de twintigste eeuw geduchte concurrentie. Daarom werd in 1905 besloten het kanaal te moderniseren. De trekschuitpaarden werden steeds meer vervangen door gemotoriseerde sleepboten en er kon gebruik gemaakt worden van bestaande waterwegen en meren. De naam Erie Kanaal werd vervangen door het begrip: “New York State Barge Canal”. Een groot stuk, vooral het westelijk gedeelte, valt samen met het vroegere Erie kanaal. De capaciteit van het nieuwe kanaal is een stuk groter, bestaat uit 57 sluizen en kan schepen tot 2000 ton verwerken. Dit is het kanaal waar zich een gedeelte van het boek “Twee Waarheden” afspeelt. Voor en tijdens de tweede wereldoorlog werd het kanaal intensief gebruikt voor transport van olie en kolen. Na de oorlog nam het gebruik snel af. Het “Barge Canal” wordt nog steeds vaak Erie kanaal genoemd. Het wordt nog goed onderhouden en is tegenwoordig hoofdzakelijk in gebruik voor de pleziervaart en toerisme.

De rode lijn is de boottocht die in de roman 'Twee Waarheden' ondermeer door Rachel, Christa en Van Warring werd gemaakt van Rochester naar Troy.

Terug naar Inhoud

Entanglement en Connectivity

Het Engelse woord ‘entanglement’ wordt in de kwantummechanica gebruikt voor het meest onvoorstelbare effect in de natuur: Het komt hierop neer dat fundamentele tweeling-deeltjes tijdloos informatie uitwisselen door het hele universum. Dat klinkt natuurlijk belachelijk en zelfs Einstein vond het absurd. Hij geloofde heilig in de lokaliteit der dingen. Het ene deeltje moet bijvoorbeeld ‘hier-en-nu’ zijn en het andere deeltje bijvoorbeeld ‘daar-en-later’. Toch had Einstein het verkeerd. Gedurende de laatste twee decennia is steeds weer experimenteel aangetoond dat de verstrengeling tussen twee coherente deeltjes een feit is. In een recent artikel door J.F. Dynes et. al ( Optics Express, 17, 2009, 11440 ) wordt tijdloze verstrengeling experimenteel aangetoond over een afstand van maar liefst 200 km.

Hoe kan men zich zoiets voorstellen en wat betekend dat nu eigenlijk? Het antwoord is eenvoudig. Het is niet voorstelbaar. maar het is een feit. Bijvoorbeeld, een proces genereert twee deeltjes, bijvoorbeeld fotonen, in dezelfde toestand. Het ene gaat naar links en het andere naar rechts. Zolang we niets doen gebeurt er ook niets. Maar zodra we bijvoorbeeld de polarisatie meten van het linker foton, dan is de polarisatie van het rechter foton vastgelegd en wel exact op het moment dat we de meting deden. Zelfs, al zijn de fotonen lichtjaren van elkaar verwijderd. Onder meer op basis van dit effect volgen allerlei sciencefiction-achtige concepten over ‘tijdloos informatie transport’ over grote afstanden en zelfs ‘teleportatie’. De beroemde Hongaar Ervin Laszlo gaat iets minder ver in zijn boek ‘The Connectivity Hypothesis’ waarin hij de verstrengeling van fundamentele deeltjes extrapoleert naar macroscopische objecten. Hij poneert dat alles en iedereen met elkaar verbonden is door middel van informatie.

De roman ‘Twee Waarheden’ maakt gebruik van deze hypothese.

De grondgedachte is dat alles verbonden is in ruimte en tijd (entangeld & connected). Zo ook de menselijke geest. Je moet het je zo voorstellen dat alle menselijke ervaringen opgeslagen liggen in een enorm colectief, multidimensionaal bewustzijn. Door een verbinding te leggen met die collectieve databank kan onze hoofdpersoon het leven van iemand anders, op een andere plaats en een andere tijd ‘beleven’. Het idee is nog versterkt door een studie van de Arnhemse Cardioloog Pim van Lommel die in zijn boek ‘Eindeloos Bewustzijn’ meent aan te tonen dat het bewustzijn zich buiten het lichaam bevindt.

Terug naar Inhoud

Neurenberger Rassenwetten van 15 September 1935

Heden is het nauwelijks te geloven dat discriminatie op een dergelijk "grondige" manier gelegaliseerd kon worden. Hoe groot moet de haat tegen de Joden geweest zijn om zoiets mogelijk te maken? Al vanaf 1933 werd het de Joodse bevolking door middel van ‘Berufsverboten’ en honderden andere regelementen en voorschriften het bijna onmogelijk gemaakt op een normale manier in hun levensonderhoud te voorzien. Met het gevolg dat tussen 1933 en 1939 meer dan 300,000 Joden naar andere landen vertrokken. De meesten zochten andere west Europese landen op. Bijna 180,000 emigreerden naar Noord en Zuid Amerika en meer dan 60,000 vertrokken naar Palestina.

Hitler had ter gelegenheid van de ‘Reichsparteitag der NSDAP’ onder het motto. “Reichsparteitag der Freiheit”, de Neurenberger Rassenwetten feestelijk ter stemming aangeboden. De wetten werden eenstemmig aangenomen.

Hiermede was de officiële discriminatie der Joden en zelfs half-Joden een feit en kreeg de antisemitische ideologie van de laatste jaren een juridische basis.

De wet ter bescherming van het Duitse bloed en de Duitse eer verbood alle seksuele relaties en huwelijken tussen Duitsers en niet-Duitsers. Gevolgd werd de wet door een nauwkeurige verklaring wanneer iemand als Jood werd beschouwd. Merkwaardig genoeg werd het Joden speciaal nog verboden Duitse dienstmeisjes in dienst te hebben.

In de roman ‘Twee Waarheden’ speelt deze wet een belangrijke rol. De Joodse hotelier ziet geen toekomst meer in het Duitsland van de Nationaal Socialistenen wil met zijn familiejuwelen naar Amerika vluchten. Hij wordt daarbij geholpen door een schippersfamilie, met noodlottige afloop.

Terug naar Inhoud

Parallelle Werelden

Het hoogste doel van de theoretische natuurkunde is alle fundamentele verschijnselen in een model te verenigen. Ook Einstein heeft zich daarmee intensief beziggehouden. Helaas zonder resultaat. Zijn grootste probleem was waarschijnlijk dat hij zich bleef vasthouden aan de deterministische natuurkunde. Een beroemde uitspraak van hem was: “God speelt niet met dobbelstenen!” (Gott würfelt nicht). En dat blijkt nu juist wel het geval. En zelfs in extreme vormen. Een veelbelovend, theoretisch model is gebaseerd op de beschrijving doormiddel van minuscule trillende snaartjes in niet minder dan elf dimensies. Vandaar de naam “Snaartheorie”. Het unieke van de theorie is dat alle krachten, inclusief de zwaartekracht kunnen worden beschreven. De laatste versie wordt ook wel “M-theorie” genoemd.

Professor Brian Green van de Columbia Universiteit in New York heeft recentelijk een boek gepubliceerd waar de consequenties van de snaartheorie in samenhang met de ontwikkeling van ons universum wordt beschreven. (Brian Green: ‘The Hidden Reality: Parallel Universes and the Deep Laws of the Cosmos’). Hij concludeert dat er waarschijnlijk, voortdurend, een oneindig aantal universa ontstaan, bestaan en vergaan. (= Inflatietheorie). Elk met een verschillende variatie van fundamentele eigenschappen. Ons universum is slechts één daarvan waar door een kosmisch toeval de aarde en het leven zich heeft ontwikkeld. (Antropisch principe).

Stephen Hawking en Leonard Mlodinow voegen in hun boek ‘The Grand Design’ daar nog een paar interessante opmerkingen aan toe. Ze beweren dat de hedendaagse natuurkunde de filosofie heeft overvleugeld en dat het fenomeen: ‘God’ niet meer nodig is om ons bestaan te verklaren. De enige vraag blijft dan nog: “Waarom?”

In de roman ‘Twee Waarheden’ wordt het concept van parallelle werelden nog verder uitgebreid door te speculeren dat ook voor elk mogelijk verloop van de geschiedenis en de toekomst een eigen universum bestaat.

Terug naar Inhoud

Neurogenesis

Tot voor kort werd algemeen aangenomen dat de hersenen doorgroeiden tot in de late adolescentie. Daarna zou alles zo blijven als het was. Erger nog, door allerlei effecten zoals alcohol, ouderdom, ziekten, bloeddruk, enzovoort werd het alleen nog maar minder. Gedurende de laatste jaren is langzaam een ommekeer in die voorstelling ontstaan. Barbara Strauch, een Amerikaanse wetenschap journaliste heeft resultaten van verschillende onderzoekingen samengevat in haar boek: “The Secret Lif of the Grown-Up Brain” Het schijnt dat er tenminste drie condities zijn waarbij toch nieuwe zenuwcellen in de hersenen kunnen worden gevormd. De drie meest waarschijnlijke zijn:

1. Beweging!

In 2007 heeft Professor Scott Small van Columbia Universiteit in New York aangetoond dat bij muizen die in molen liepen nieuwe hersencellen werden gevormd. Terwijl bij de ‘luie’ muizen nauwelijks nieuwe cellen konden worden aangetoond.

2. Voeding!

Er zijn aanduidingen dat bepaalde voedingsstoffen een positief effect hebben op de functionaliteit van de hersenen. Bijvoorbeeld: bosbessen en rode wijn. Of daardoor ook echt nieuwe hersencellen worden aangemaakt is tot dusver niet bewezen.

3. Hersengymnastiek!

Ook hier is tot dusver niet direct aangetoond dat het oplossen van veel Sudoku puzzels gepaard gaat met een groter aantal hersencellen. Wel lijkt het erop dat mensen die veel hun hoofd gebruiken dat met een groter gedeelte van hun hersenen doen. Het schijnt ook dat met behulp van een intensief en voortdurend gebruik van de hersenen de effecten van Alsheimer aanmerkelijk kunnen worden vertraagd.

In de roman “Twee Waarheden” wordt bij Roel van Warring een knobbel in de hersenen ontdekt. Het blijkt een gedeelte te zijn waar tijdens zijn dromen veel activiteit is. Hoewel er dus aanwijzingen zijn dat nieuwe hersencellen kunnen ontstaan, berust de knobbel van Roel op pure fantasie.

Terug naar Inhoud