Het Engelse woord ‘entanglement’ wordt in de kwantummechanica gebruikt voor het meest onvoorstelbare effect in de natuur: Het komt hierop neer dat fundamentele tweeling-deeltjes tijdloos informatie uitwisselen door het hele universum. Dat klinkt natuurlijk belachelijk en zelfs Einstein vond het absurd. Hij geloofde heilig in de lokaliteit der dingen. Het ene deeltje moet bijvoorbeeld ‘hier-en-nu’ zijn en het andere deeltje bijvoorbeeld ‘daar-en-later’. Toch had Einstein het verkeerd. Gedurende de laatste twee decennia is steeds weer experimenteel aangetoond dat de verstrengeling tussen twee coherente deeltjes een feit is. In een recent artikel door J.F. Dynes et. al ( Optics Express, 17, 2009, 11440 ) wordt tijdloze verstrengeling experimenteel aangetoond over een afstand van maar liefst 200 km.
Hoe kan men zich zoiets voorstellen en wat betekend dat nu eigenlijk? Het antwoord is eenvoudig. Het is niet voorstelbaar. maar het is een feit. Bijvoorbeeld, een proces genereert twee deeltjes, bijvoorbeeld fotonen, in dezelfde toestand. Het ene gaat naar links en het andere naar rechts. Zolang we niets doen gebeurt er ook niets. Maar zodra we bijvoorbeeld de polarisatie meten van het linker foton, dan is de polarisatie van het rechter foton vastgelegd en wel exact op het moment dat we de meting deden. Zelfs, al zijn de fotonen lichtjaren van elkaar verwijderd. Onder meer op basis van dit effect volgen allerlei sciencefiction-achtige concepten over ‘tijdloos informatie transport’ over grote afstanden en zelfs ‘teleportatie’. De beroemde Hongaar Ervin Laszlo gaat iets minder ver in zijn boek ‘The Connectivity Hypothesis’ waarin hij de verstrengeling van fundamentele deeltjes extrapoleert naar macroscopische objecten. Hij poneert dat alles en iedereen met elkaar verbonden is door middel van informatie.
De roman ‘Twee Waarheden’ maakt gebruik van deze hypothese.
De grondgedachte is dat alles verbonden is in ruimte en tijd (entangeld & connected). Zo ook de menselijke geest. Je moet het je zo voorstellen dat alle menselijke ervaringen opgeslagen liggen in een enorm colectief, multidimensionaal bewustzijn. Door een verbinding te leggen met die collectieve databank kan onze hoofdpersoon het leven van iemand anders, op een andere plaats en een andere tijd ‘beleven’. Het idee is nog versterkt door een studie van de Arnhemse Cardioloog Pim van Lommel die in zijn boek ‘Eindeloos Bewustzijn’ meent aan te tonen dat het bewustzijn zich buiten het lichaam bevindt.